تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیره مدیریتی چیست؟

چه تفاوتی سوئیچ مدیریتی و غیره مدیریتی است؟

معرفی انواع سوئیچ شبکه
در این آموزش، تفاوت های بین سوئیچ های مدیریت شده و مدیریت نشده را برسی می کنیم. هر دو نوع سوئیچ به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند، اما آنها در زمینه های مختلف اعمال می شوند. بنابراین، درک تفاوت های آنها برای به دست آوردن مقرون به صرفه ترین و برآورده کردن الزامات شبکه بسیار مهم است.

به طور خلاصه، تفاوت اصلی این است: سوئیچ های شبکه غیره مدیریتی  دارای ویژگی های محدود و بدون رابط پیکربندی هستند، در حالی که سوئیچ های مدیریت شده دارای طیف گسترده تری از ویژگی های قابل تنظیم هستند. این باعث می شود سوئیچ های مدیریت شده و مدیریت نشده نیز از نظر عملکرد، امنیت، هزینه ها و کاربرد متفاوت باشند.

به منظور درک عمیق‌تر تفاوت‌ها، ابتدا ویژگی‌های اصلی هر یک از آنها را ارائه می‌کنیم. در مرحله بعد، سوئیچ های مدیریت شده و مدیریت نشده را به طور سیستماتیک مقایسه می کنیم.

سوئیچ های غیره مدیریتی (سوئیچ unmanage)

سوئیچ های مدیریت نشده ساده ترین هستند. آنها نیازی به پیکربندی قبلی ندارند اما هیچ پشتیبانی پیکربندی برای ویژگی های خود ارائه نمی دهند. ما می توانیم چندین دستگاه شبکه را به آن وصل کنیم و دستگاه ها می توانند از هیچ گونه تنظیماتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. چیزی که این امکان را فراهم می کند این است که سوئیچ های  شبکه غیره مدیریتی  دارای پورت های سرعت خودکار هستند که به طور خودکار پارامترهای ارتباطی را تعیین می کنند. اینها شامل نرخ داده و حالت انتقال (نیمه دوبلکس یا تمام دوبلکس) است.

همه دستگاه هایی که به یک سوئیچ مدیریت نشده متصل می کنیم می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. از نظر فنی می گوییم همه دستگاه ها در یک حوزه  هستند. بنابراین، یکی از ویژگی های مهم این گونه سوئیچ ها، توانایی نگهداری جدول آدرس های کنترل دسترسی رسانه (MAC) است. این جدول آدرس MAC هر دستگاه متصل را به پورت سوئیچ مربوطه آن نشان می دهد. این سوئیچ را قادر می‌سازد تا داده‌های خروجی را در پورت خاص مورد نیاز برای رسیدن به مقصد به جای پخش داده‌ها در همه پورت‌ها ارسال کند.

سوئیچ های مدیریت نشده همچنین می توانند شامل ویژگی های داخلی QoS (کیفیت خدمات) باشند. با این حال، پارامترهای QoS به صورت ایستا تنظیم شده‌اند و ما نمی‌توانیم آنها را تغییر دهیم.

سوئیچ شبکه مدیریتی (manage switch)

سوئیچ های مدیریت شده از نظر ویژگی ها و عملکرد پیچیده تر و قوی تر هستند. آنها چندین ویژگی اضافی را ارائه می دهند و اجازه پیکربندی و مدیریت آنها را می دهند. با وجود این، آنها به پیکربندی قبلی از ابتدایی ترین ویژگی ها نیاز ندارند و همچنین به عنوان plug-and-play( بدون نیاز به تنظیمات) کار می کنند.

برخی از ویژگی‌های اصلی که معمولاً در سوئیچ‌های مدیریت‌شده (سوئیچ شبکه مدیریتی اریونت )

 امنیت

◇ احراز هویت 802.1X.
◇ ایزوله پورت ها ، کنترل حمله .
◇ اتصال IP-MAC-VLAN-Port.

 قابلیت  های پردازش

◇ IEEE802.1Q VLAN، تقسیم VLAN انعطاف پذیر و پیکربندی QinQ.
◇ QoS، حالت اولویت بر اساس 802.1P، پورت و DSCP، الگوریتم زمانبندی صف شامل Equ، SP، WRR و SP+WRR.
◇ ALC، بسته داده را از طریق پیکربندی قوانین تطبیق، عملیات پردازش و مجوز زمان فیلتر می کند.
◇ IGMP V1/V2 و IGMP Snooping.
◇ ERPS/STP/RSTP/MSTP.
◇ مسیر یابی استاتیک و پویا.

 پایدار و قابل اعتماد

◇ مصرف برق کم، باکس فولادی گالوانیزه. فن خنک کننده
◇ منبع تغذیه توسعه یافته، طراحی افزونگی بالا، ارائه خروجی برق طولانی مدت و پایدار.
◇ پنل کاربر پسند، می تواند وضعیت دستگاه را از طریق نشانگر LED PWR، Link نشان دهد.

 مدیریت عملیات و نگهداری آسان

◇ مدیریت وب، خط فرمان CLI (کنسول، شبکه راه دور)، SNMP (V1/V2/V3).
◇ HTTPS، SSLV3، و SSHV1/V2.
◇ آمار RMON، گزارش سیستم، LLDP و ترافیک پورت.
◇ نظارت بر CPU، نظارت بر حافظه، تست پینگ و تشخیص وضعیت کابل

دسترسی به سوئیچ مدیریتی

سوئیچ های مدیریت شده به ما این امکان را می دهند که به پیکربندی این ویژگی ها و سایر ویژگی ها به روش های مختلف دسترسی داشته باشیم. یک رابط خط فرمان که می توانیم از طریق کنسول سریال، telnet یا SSH (Secure Shell) به آن دسترسی داشته باشیم، یک روش رایج است. فرم معمولی دیگر یک رابط وب است که می توانیم از طریق مرورگر وب به آن دسترسی داشته باشیم.

 کارایی سوئیچ های شبکه

معمولا سوئیچ های مدیریت نشده دارای مکانیزم های QoS داخلی هستند. اگرچه این مکانیسم ها ثابت هستند (ما نمی توانیم آنها را تغییر دهیم)، اما برای اطمینان از اینکه شبکه های ساده به خوبی کار می کنند کافی هستند. با این حال، سوئیچ های مدیریت شده، علاوه بر داشتن مکانیزم های QoS، به ما این امکان را می دهند که پارامترهای آنها را با توجه به نیازها و رفتار شبکه تنظیم کنیم. یکی از نمونه های آن این است که می توانیم ترافیک شبکه خاصی را اولویت بندی کنیم.

سایر ویژگی های سوئیچ های مدیریت شده نیز به ما امکان می دهد عملکرد آنها را افزایش دهیم. به عنوان مثال، پشتیبانی از SNMP یا حتی انعکاس پورت به ما امکان می دهد شبکه را برای تصمیم گیری بر اساس معیارها و انجام اقدامات کنترلی (مانند محدود کردن پهنای باند یک پورت) نظارت کنیم. بنابراین، سوئیچ های مدیریت شده عملکرد بهتری نسبت به سوئیچ های مدیریت نشده دارند، اما اینکه چقدر بهتر است به مهارت های فنی افرادی که آنها را کار می کنند بستگی دارد.

امنیت سوئیچ شبکه

به طور کلی سوئیچ های مدیریت نشده امنیت بسیار ابتدایی دارند. معمولا مکانیسم های سوئیچ های مدیریت نشده فقط به امنیت فیزیکی مربوط می شود. به عنوان مثال، امنیت فقط نگهداری در رک قفل شدهیا اتاق قفل شده.

از سوی دیگر سوئیچ های قابل مدیریت دارای چندین ویژگی هستند که امنیت را تامین می کنند. ما می‌توانیم ACL ایجاد کنیم تا از کاربران/ترافیک‌های غیرمجاز جلوگیری کنیم. همچنین می‌توانیم از VLAN برای ارائه دسترسی موقت یا محدود به شبکه برای کسانی که معمولاً نباید دسترسی داشته باشند استفاده کنیم.

قیمت سوئیچ شبکه

قیمت سوئیچ ها به طور کلی به تعداد پورت های مورد نیاز ما و پهنای باند این پورت ها بستگی دارد. هرچه پورت ها و پهنای باند بیشتر باشد، سوئیچ گران تر است.

بنابراین ما باید مراقب باشیم که فقط سوئیچ های مدیریت شده و مدیریت نشده مدل های سازنده تعداد پورت ها و پهنای باند یکسان را با هم مقایسه کنیم. معمولا سوئیچ های مدیریت شده دو برابر یا حتی بیشتر از سوئیچ های مدیریت نشده هزینه دارند. قیمت سوئیچ های مدیریت شده همچنان با توجه به ویژگی های ارائه شده متفاوت است.

از کدام سوئیچ شبکه استفاده کنیم؟(سوئیچ  شبکه مدیریتی یا سوئیچ شبکه  غیره مدیرتی )

هنگام انتخاب بین سوئیچ شبکه مدیریتی و غیره مدیریتی  باید چند نکته را در نظر بگیریم. اولین مورد اندازه شبکه (از نظر تعداد دستگاه های متصل) است. معمولاً نیازی به سرمایه گذاری روی سوئیچ مدیریتی شده برای یک شبکه کوچک نیست. بنابراین سوئیچ شبکه غیره مدیریتی  بهترین گزینه است.

 مدیریتی مناسب ترین گزینه است.

نکته دومی که باید به آن توجه کنیم میزان ترافیک شبکه است. در برخی موارد حتی شبکه های کوچک می توانند ترافیک زیادی ایجاد کنند. بنابراین در شبکه های پرترافیک سوئیچ مدیریتی بهترین گزینه است. این به این دلیل است که ویژگی های آن به ما امکان می دهد از خرابی های ناشی از تنگناهای شبکه و سایر مسائل جلوگیری کنیم.

در نهایت ما فقط باید از یک سوئیچ  شبکه مدیریتی در یک شبکه استفاده کنیم که کسی آن را به درستی مدیریت کند. اگر وجود نداشته باشد، می توانیم دو نوع مشکل داشته باشیم.

در بهترین حالت ما فقط ضرر مالی خواهیم داشت زیرا برای ویژگی‌هایی که استفاده نمی‌کنیم (یا حداکثر استفاده را از آن‌ها می‌بریم) پرداخت می‌کنیم. در بدترین حالت، مدیریت نامناسب می‌تواند به هر طریقی که یک سوئیچ مدیریت شده انجام می‌دهد، از جمله کاهش عملکرد و امنیت، به شبکه آسیب برساند.