تفاوت CWDM غیرفعال و اکتیو

تفاوت cwdm  فعال و غیره فعال چیست؟

مالتی پلکسی تقسیم طول موج (WDM) به عنوان یک اصطلاح محبوب در سال های اخیر ظهور کرده است. WDM بیشتر به CWDM و DWDM متمایز می شود. از این میان، CWDM مخفف مالتی پلکسی تقسیم طول موج درشت و DWDM برای مالتی پلکسی تقسیم طول موج متراکم است. CWDM چندین سیگنال پرتو لیزر با طول موج های مختلف را برای انتقال فیبر نوری روی یک فیبر واحد ترکیب می کند. CWDM کانال های کمتری نسبت به DWDM دارد و هر دو این فناوری ها برای افزایش پهنای باند کابل های فیبر نوری استفاده می شوند. مالتی پلکسینگ با استفاده از مالتی پلکسر مناسب مانند مالتی پلکسر CWDM و مالتی پلکسر DWDM انجام می شود. از این میان، ماژول‌های CWDM SFP، فناوری مالتی پلکس رایج هستند که در شبکه‌های دسترسی مخابراتی، سازمانی و شهری استفاده می‌شوند. این فناوری بیشتر به CWDM غیرفعال و CWDM فعال متمایز می شود.

CWDM غیرفعال و فعال  چه تفاوتی با هم دارند؟

مقدمه ای کلی بر CWDM

به دست آوردن یک درک اولیه از CWDM به شما کمک می کند بخش های فعال و غیرفعال را بهتر درک کنید. نکات زیر در این مورد مفید خواهد بود.
CWDM می تواند تا 18 طول موج بین 1270 نانومتر تا 1610 نانومتر را روی یک رشته فیبر منتقل کند.
طول موج ها دارای فاصله کانال 20 نانومتر و عرض کانال 13 نانومتر هستند.
این فاصله کانال کوچک امکان استفاده از لیزرهای مقرون به صرفه را فراهم می کند.
فناوری CWDM ارزان‌تر از فناوری DWDM است و به کاربران سازمانی امکان می‌دهد شبکه‌های خود را بدون سرمایه‌گذاری کلان گسترش دهند.
CWDM غیرفعال و DWDM فعال به طور خلاصه توضیح داده شده است
با شناخت فناوری CWDM، در مرحله بعدی تمایز بین CWDM غیرفعال و DWDM فعال مطرح می شود. این بخش شما را با این اصطلاحات و کارایی آنها آشنا می کند.

CWDM غیر فعال:

این فناوری از نیروی الکتریکی استفاده نمی کند، بلکه جداسازی طول موج با استفاده از منشورها و فیلترهای باند گذر انجام می شود. CWDM mux/demux نوعی دستگاه غیرفعال CWDM است و می توان از آن در سرورها، SDH، دستگاه های اترنت، دستگاه های خودپرداز، TDM و غیره استفاده کرد. امروزه اکثر مولتی پلکسرهای CWDM موجود در بازار غیرفعال هستند و در سال های اخیر تقاضا برای این دستگاه ها افزایش یافته است زیرا تولید کنندگان سعی می کنند آنها را به مخاطبان خانگی بفروشند.

Active CWDM:

همانطور که از نام آن پیداست، این دستگاه ها از اجزای فعال مانند muxponder و transponder استفاده می کنند. دستگاه های این نوع دارای یک پلت فرم حمل و نقل فعال هستند که می تواند عملکردهایی مانند مرزبندی، نظارت بر سیگنال، بازسازی و غیره را انجام دهد. این فناوری برای اتصال سوئیچ های ATM، روترها، سوئیچ های شبکه فیبر نوری و غیره استفاده می شود. این دستگاه‌ها نسبت به دستگاه‌های غیرفعال گران‌تر هستند، به همین دلیل است که توسط شرکت‌های بزرگ و اپراتورهای ارتباطی برای تبدیل یا بهینه‌سازی شبکه‌های موجود خود استفاده می‌شوند. امروزه دستگاه های CWDM فعال به طور گسترده در شبکه های شهری (MAN) استفاده می شوند.
امروزه، عملکرد شبکه فیبر نوری با تکنیک‌های مالتی پلکسی تقسیم طول موج درشت (CWDM) کنترل می‌شود. درک بهتر این فناوری و انواع آن قبل از سرمایه گذاری در آن مهم است. پست قبلی اطلاعات مختصری در مورد CWDM فعال و غیرفعال به شما ارائه داد، در حالی که این پست قصد دارد به شما در انتخاب درست کمک کند.

CWDM غیره فعال در مقابل CWDM فعال: کدام یک را انتخاب کنید؟

از آنجایی که ممکن است اکنون تفاوت های اساسی بین این فناوری ها و دستگاه های مجهز به آنها مشخص باشد. ممکن است در مورد انتخاب آنها سردرگمی وجود داشته باشد. اشاره گرهای این بخش به شما در انتخاب درست کمک می کند.
مزایای استفاده از CWDM غیرفعال
راه اندازی آسان: این فناوری از اجزای کمتری استفاده می کند که راه اندازی را آسان می کند. دستگاه معمولاً از نوع پلاگین و پلی است که نصب را آسان می کند و نیازی به برنامه نویسی ندارد.
نرخ MTBF بالا:

نیازی به خنک کننده یا اجزای برق ندارد که این کار را آسان می کند. میانگین زمان تخمینی بین خرابی (MTBF) اجزای غیرفعال CWDM 500 سال است. پیش‌بینی‌های MTBF معمولاً برای رسیدگی به میزان خرابی قطعات مختلف در یک دستگاه انجام می‌شود.
مستقل و انعطاف‌پذیر: برخلاف سایر فناوری‌های WDM، CWDM غیرفعال مستقل از هر گونه سرعت انتقال و همچنین پروتکل است که استفاده از آن را ساده‌تر می‌کند. به دلیل ماهیت شفاف و مستقل خود، مالتی پلکسر CWDM می تواند طیف گسترده ای از فناوری ها را در کانال های مختلف روی یک فیبر در خود جای دهد.
راه حل مقرون به صرفه: داده ها را می توان از طریق 18 کانال در یک رشته فیبر تا 120 کیلومتر منتقل کرد .